Sardinie

Eeuwenlang werd 'la Sardegna' overheerst door verschillende volkeren, waarbinnen de Spanjaarden een prominente rol hebben gespeeld. Desondanks is Sardinië een besloten, unieke gemeenschap gebleven in Italië. Behalve wijn wordt hier veel groente verbouwd, met de artisjok als specialiteit. Daarnaast is het niet de vis, maar zijn het juist de schapen die een belangrijke bron van inkomsten betekenen. Sardinië heeft er talloze, die verspreid over het hele eiland, de bevolking voorzien van kaas, vlees, wol en huiden.
Ook op Sardinië heeft het besef zijn intrede gedaan dat er meer eer te behalen valt met de productie van minder maar betere wijnen. Het drastisch rooien van volledige wijngaarden is één van de gevolgen hiervan. Tegenwoordig telt het wijngaardareaal van Sardinië 43.000 hectare ten opzichte van circa 63.000 hectare 15 jaar geleden. Een relatief groot deel van de geproduceerde wijn (totaal circa 800.000 hectoliter en daarmee het laagste van heel Italië) is DOC geclassificeerd (20%).

In 1996 kreeg de regio een DOCG toegekend voor de Vermentino di Gallura, een aangenaam droge en frisse, bleekgele wijn met een licht bittertje in de afdronk, uit het noordoostelijke deel van Sardinië. Zeer geschikt bij diverse gegrilde vissoorten en uiteraard bij de plaatselijke pecorino-kaas. In totaal telt de regio 19 DOC's en 15 IGT's, waarvan het overgrote deel witte wijn betreft. Verreweg de meeste wijn wordt geproduceerd onder de DOC Campidano, in het zuidwesten van Sardinië. Alle hier geproduceerde wijnen dragen de naam van de hoofdstad, Cagliari, in de herkomstbenaming.

Een groot aantal DOC-classificaties zijn toegekend aan wijnen van één bepaalde lokale druivensoort, waarvan Sardinië er vele kent. De DOC's van de Monica, de Cannonau en de Nuragus zijn hiervan het bekendst. Deze druivensoort de Vernaccia is Sardinië's trots in de gelijknamige goud- of amberkleurige dessertwijn Vernaccia di Oristano. Een verfijnde sherry-achtige wijn die vele nuances in geur en smaak vertoont. Zeer geschikt als apèritief, als begeleider van diverse harde kaassoorten (de voorkeur verdient de 'pecorino sardo') of harde zoete koekjes.

De Nuragus is één van de in populariteit stijgende druivensoorten. Hij geeft doorgaans een droge, frisse en sappige witte wijn die het goed doet als apèritief of als begeleider van diverse gegrilde vissoorten maar ook bij gevulde tomaten en diverse harde kazen. De invloed van de Spanjaarden doet zich met name gelden in het gebruik van oorspronkelijk Spaanse blauwe druivenrassen zoals de Monica, de Carignano en de Cannonau. Deze laatste is naar verluidt een variant van de Garnacha, één van de basisdruiven voor de Rioja. Rode wijnen van de Cannonau en de Monica kunnen zowel droog als zoet zijn; terwijl de Carignano uitsluitend droge rode wijnen voortbrengt. Een voorbeeld hiervan is de Carignano del Sulcis, afkomstig van het zuidwestelijke deel van Sardinië, alwaar diverse afzonderlijke wijnbedrijven de laatste jaren met zeer stijlvolle wijnen op de markt komen.

Uiteraard biedt het eiland ook een aantal zeer goede wijnen van de Malvasia en de Moscato. Van de Malvasia noemen we de Malvasia di Bosa of Malvasia di Cagliari, beide in zoete en droge variant verkrijgbaar. Van de Moscato zijn de uitsluitend zoete Moscato di Sorso Sennori en Moscato di Cagliari afkomstig. Zowel de wijnen van de Malvasia als van de Moscato passen goed bij diverse noten- en vruchtentaarten en harde koekjes.